Το κείμενό μου αυτό δε θα είναι σαν τα άλλα(άρθρα). Το κείμενό μου αυτό αποτελεί μια δική μου απάντηση στο θέμα της έκθεσης των φετινών πανελληνίων, κάτι που σημαίνει ότι θα είναι λίγο περιορισμένο(λιγότερο ελεύθερο λεξιλόγιο και περιορισμός στις λέξεις-το κάθε επιχείρημα στις βασικές παραγράφους θα αναλύεται σε περίπου 45 λέξεις). Ο λόγος που γράφω πάνω σε αυτό το θέμα δεν είναι φυσικά ότι μου αρέσουν ξαφνικά οι Πανελλήνιες. Είναι ότι μου αρέσει πάρα πολύ το θέμα(αποτέλεσε για μένα ευχάριστη έκπληξη) και το θεωρώ εξαιρετικής σημασίας, ώστε να προβληματίσει σε σχέση με την απουσία ενός πολύ σπουδαίου αγαθού, το οποίο αντιμετωπίζει πλέον την ανθρώπινη περιφρόνηση. Άλλωστε δεν το είχα στο νου μου να γράψω, ένα τυχαίο γεγονός με παρακίνησε. Όσο για το λόγο που γράφω σε στυλ εξετάσεων(όσο βέβαια το θυμάμαι αυτό το στυλ), αυτός είναι θέμα εγωισμού:για να αποδείξω ότι μπορώ κι έτσι, όσο κι αν δεν μου αρέσει...... Φυσικά βέβαια, δεν επιδιώκω να πάρω καλό βαθμό :P Πριν αρχίσω, θέλω να διευκρινίσω, για τους πιστούς του blog, ότι η ανθρωπιά για μένα ισοδυναμεί με την ηθική(αρετή), για την οποία έκανα λόγο στο 3ο μου κείμενο(1ο Φιλοσοφικό-Λογικό Δοκίμιο). Το θέμα, για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι το εξής:
Σε άρθρο σας, που θα δημοσιευτεί σε τοπική εφημερίδα, να αναφερθείτε σε φαινόμενα που αποδεικνύουν το έλλειμμα ανθρωπιάς στην εποχή μας, αλλά και σε δραστηριότητες, ατομικές και συλλογικές, που αποσκοπούν στον περιορισμό αυτού του ελλείμματος (500-600 λέξεις). Πριν αρχίσω, θέλω να εκφράσω τη μεγάλη μου χαρά και συγκίνηση για το γεγονός ότι συμπληρώθηκε 1 χρόνος(και 3-4 μέρες) από τη στιγμή που άρχισα να γράφω και να ευχαριστήσω όσους αναγνώστες τιμούν την προσπάθειά μου.
Στις μέρες μας ακούμε πολύ συχνά ότι οι σημερινοί άνθρωποι χαρακτηρίζονται από έλλειμμα ανθρωπιάς, η οποία θα μπορούσε να οριστεί ως το σύνολο των πολιτισμένων στάσεων που διαφοροποιεί τους ανθρώπους από τα ζώα. Μάλιστα θεωρείται από πολλούς ότι αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες για τη διάσπαση που μαστίζει την κοινωνία μας, άποψη με την οποία συμφωνώ.
Η αλήθεια δυστυχώς είναι ότι η παραπάνω άποψη είναι σωστή, όπως μπορούμε να καταλάβουμε εξετάζοντας κάποια φαινόμενα που δείχνουν τον ξεπεσμό της κοινωνίας μας κι οφείλονται ξεκάθαρα στην έλλειψη ανθρωπιάς. Ένα τέτοιο φαινόμενο είναι η έλλειψη ανιδιοτελούς αλληλοβοήθειας. Σήμερα είναι πολύ λίγοι εκείνοι που διαθέτουν την προθυμία, να απλώσουν το χέρι στον πλησίον τους, ακόμα κι αν δύνανται να το κάνουν. Έχουμε φτάσει σε σημείο που κι όποιος το κάνει να μη θεωρείται καλός, αλλά αφελής. Βέβαια αν υπάρχει χρηματικό αντίτιμο, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τότε ο καθένας θέλει να βοηθήσει. Αυτό είναι ένα ακόμα φαινόμενο έλλειψης ανθρωπιάς. Οι άνθρωποι έχουν γίνει υλιστές και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα υλικά αγαθά. Αδιαφορούν έτσι, τόσο για τις ανώτερες αξίες, όσο και για τον συνάνθρωπό τους.
Βέβαια, υπάρχουν και σοβαρότερα φαινόμενα. Ένα από αυτά είναι ο ρατσισμός. Βλέπουμε στις μέρες μας αυτό το φαινόμενο να έχει αρχίσει να μαζεύει πολλούς υποστηρικτές. Κι ακόμα κι αν οδήγησε η άγνοια ή η απογοήτευση κάποιους να γίνουν ρατσιστές, η ρατσιστική αντίληψη και συμπεριφορά καμιά σχέση δεν έχει με την ανθρωπιά. Έλλειψη ανθρωπιάς καταδεικνύει κι ο διαρκώς αυξανόμενος εγωισμός των σημερινών ανθρώπων. Οι περισσότεροι σημερινοί άνθρωποι δυστυχώς ενδιαφέρονται μόνο για την προσωπική τους ευημερία κι αδιαφορούν για τους άλλους, κάτι που φαίνεται κι από την έλλειψη ανιδιοτελούς αλληλοβοήθειας. Είναι ικανοί να πατήσουν κι επί πτωμάτων για να αποκομίσουν τα ωφέλη που επιζητούν. Κι όχι μόνο είναι ικανοί, αλλά το κάνουν κιόλας. Δεν σέβονται τα δικαιώματα των άλλων. Κάποιοι δεν τα αναγνωρίζουν καν. Και νομίζω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη εκδήλωση του ελλείμματος ανθρωπιάς που τους χαρακτηρίζει από αυτή.
Ευτυχώς όμως υπάρχουν δραστηριότητες που μπορούν να διορθώσουν το πρόβλημα. Ας ξεκινήσουμε από τις ατομικές. Μια βασική προς αυτή την κατεύθυνση είναι ο καθένας μας να προσπαθήσει να αποκτήσει γνώσεις και παιδεία, κυρίως το δεύτερο. Αυτά είναι πνευματικά αγαθά για το οποία χρειάζεται πάνω απ'όλα ατομική προσπάθεια, χωρίς να αποκλείεται κι η βοήθεια από άλλους. Όσο περισσότερο τα διαθέτει κάποιος, με τόσο περισσότερη ανθρωπιά συμπεριφέρεται. Μια δεύτερη σημαντική ατομική δραστηριότητα είναι να προσπαθήσουμε να έρθουμε πραγματικά κοντά στους άλλους. Όσο πιο κοντά έρθουμε , τόσο περισσότερο θα νοιαζόμαστε για αυτούς και θα τους <<πονάμε>>, αφού αν ξέρουμε για αυτούς θα μπαίνουμε στη θέση τους, έστω κι υποσυνείδητα. Πιστεύω μάλιστα ότι το έλλειμμα ανθρωπιάς σχετίζεται πολύ με την απομόνωση και την εσωστρέφεια των σημερινών ανθρώπων.
Σημαντικότερο ρόλο όμως παίζουν οι ομαδικές δραστηριότητες. Μια δραστηριότητα που στις μέρες μας δεν είναι και τόσο δημοφιλής αλλά θα μπορούσε να βοηθήσει στον περιορισμό του ελλείμματος ανθρωπιάς είναι το να πηγαίνουμε στην εκκλησία. Ανεξάρτητα από το αν πιστεύει κανείς στο Θεό ή όχι, δε νομίζω ότι μπορεί κανένας να διαφωνήσει με το ότι η θρησκεία μας κηρύττει την ανθρωπιά και παράλληλα αποκηρύσσει όλα τα φαινόμενα που ανέφερα παραπάνω. Μια ακόμα καλή ιδέα θα ήταν να οργανώσουν οι αντίστοιχες οργανώσεις κοινές δράσεις με φιλανθρωπικό ή φιλοπεριβαλλοντικό περιεχόμενο. Αυτό θα βοηθούσε στη συσπείρωση των ανθρώπων ενάντια στα κοινά τους προβλήματα κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα να δεθούν μεταξύ τους. Τέλος, μια καλή ιδέα θα ήταν να οργανώνει ο κάθε δήμος μηνιαίες συγκεντρώσεις(σε περιπτώσεις μεγάλων δήμων να διαιρούνται σε τμήματα) όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να συζητήσουν για τα κοινά. Αυτό θα αύξανε την ομαδική τους συνείδηση και θα μείωνε τον εγωισμό του σύγχρονου ανθρώπου, που νοιώθει ολομόναχος, και γι'αυτό δε διαθέτει ανθρωπιά.
Το έλλειμμα ανθρωπιάς που χαρακτηρίζει τη σημερινή κοινωνία είναι ένα βαθύτατο πρόβλημα. Βέβαια το θετικό είναι πως υπάρχουν αρκετοί τρόποι-δραστηριότητες, ώστε να περιοριστεί. Αυτό όμως πρέπει να γίνει γρήγορα, προτού προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη ζημιά, απ'όση έχει ήδη.
Αυτή θα ήταν η απάντησή μου, αν δινόταν σε μένα αυτό το θέμα. Δε με δυσκόλεψε ιδιαίτερα, αν εξαιρέσουμε τον τομέα των λέξεων, όπου περιορίστηκα πάρα πολύ(ήθελα να αναπτύξω ακόμα περισσότερο τα επιχειρήματά μου, καθώς και να γράψω ένα ακόμα φαινόμενο και μια ακόμα ατομική δραστηριότητα) κι ακόμα κι έτσι ξεπέρασα το όριο κατά 43 λέξεις . Βλέποντας το κείμενο αυτό, σε σύγκριση και με όλα τα υπόλοιπα που έχω γράψει, μπορεί να δει κανείς ότι το να γράψεις έκθεση σε στυλ πανελληνίων δεν είναι και τόσο δύσκολο(αρκεί βέβαια να έχεις κάνει μια σωστή προσπάθεια να μάθεις). Κατά τη γνώμη μου το κείμενο αυτό είναι απίστευτα φτωχό, τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά, σε σχέση με όλα τα άλλα που έχω γράψει εδώ. Παρ'όλ'αυτά, αν και δεν περνάω τόσο ωραία τα νοήματα που αποτελούν στόχο της έκθεσης, περνάω ένα άλλο νόημα:το στυλ έκθεσης των πανελληνίων είναι περισσότερο απλοϊκό(οι 600 λέξεις είναι λίγες για τα θέματα που βάζουν, τα περισσότερα από τα οποία είναι πολύ σημαντικά και πολύπλοκα), παρά σύνθετο. Βέβαια αυτό είναι ένα από τα λίγα κακά για τα οποία δεν μπορώ να πω κάτι, αφού αν ήταν πιο πολύπλοκο θα έπαιρνε μάλλον ένα χρόνο η διόρθωση των γραπτών. Εν πάσει περιπτώσει πάντως, δεν είναι σίγουρα κάτι που πρέπει να αντιμετωπίζεται με δέος. Θα τελειώσω τη σημερινή μου ανάρτηση με ένα τραγούδι. Βέβαια η μουσική είναι κάτι με το οποίο δεν έχω επίτηδες ασχοληθεί μέχρι στιγμής, με σκοπό να το κάνω στο μέλλον, αλλά αυτό το τραγούδι ταιριάζει πολύ και στο θέμα των πανελληνίων. το οποίο επαναλαμβάνω ότι βρίσκω εξαιρετικό, όσο και στο τελευταίο μου δοκίμιο.
https://www.youtube.com/watch?v=76RbWuFll0Y
Αγγλικοί Στίχοι:
One more depending on a prayer
And we all look away
People pretending everywhere
It's just another day
There's bullets flying through the air
And they still carry on
We watch it happen over there
And then just turn it off
[Chorus]
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
We must stand together
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
There's no getting even
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
Hand in hand forever
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
That's when we all win
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
That's, that's, that's when we all win
That's, that's, that's when we all win
They tell us every thing's alright
And we just go along
How can we fall asleep at night?
When something's clearly wrong
When we could feed a starving world
With what we throw away
But all we serve are empty words
That always taste the same
[Chorus]
The right thing to guide us
Is right here, inside us
No one can divide us
When the light is leading on
But just like a heartbeat
The drumbeat carries on
And the drumbeat carries on
(Just like a heartbeat)
[Chorus]
Στίχοι Μεταφρασμένοι στα Ελληνικά
Ένας ακόμα στηρίζεται σε μια προσευχή
Κι όλοι κοιτάμε μακριά(αλλού)
Άνθρωποι που υπικρίνονται παντού
Είναι μια ακόμα συνηθισμένη μέρα
Σφαίρες διασχίζουν τον άνεμο
Και συνεχίζουν(να τον διασχίζουν)
Τα βλέπουμε να συμβαίνουν εκεί πέρα(στην τηλεόραση)
Κι απλά την κλείνουμε
[Ρεφρέν]
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
Πρέπει να μείνουμε ενωμένοι(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
Δεν υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί μεταξύ μας
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
Πιασμένοι χέρι-χέρι για πάντα
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
Τότε είναι που είμαστε όλοι νικητές(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
Τότε, τότε, τότε είναι που είμαστε όλοι νικητές
Τότε, τότε, τότε είναι που είμαστε όλοι νικητές
Μας λένε ότι όλα πάνε καλά
Κι εμείς απλά το δεχόμαστε
Πώς μας παίρνει ο ύπνος τα βράδια;
Όταν κάτι ξεκάθαρα πάει στραβά
Όταν θα μπορούσαμε να ταϊσουμε έναν κόσμο που πεινάει
Μονάχα με ότι πετάμε στα σκουπίδια
Το μόνο που προσφέρουμε είναι άδειες λέξεις
Που πάντα έχουν την ίδια γεύση
[Ρεφρέν]
Το σωστό ένστικτο για να μας οδηγεί
Βρίσκεται ακριβώς εδώ, μέσα μας
Κανείς δεν μπορεί να μας διασπάσει
Όταν το φως μας οδηγεί
Αλλά σαν ένα απλό καρδιοχτύπι
Ο χτύπος στο ντραμ συνεχίζεται
Κι ο χτύπος στο ντραμ συνεχίζεται
Σαν ένα απλό καρδιοχτύπι
[Ρεφρέν]
Σε άρθρο σας, που θα δημοσιευτεί σε τοπική εφημερίδα, να αναφερθείτε σε φαινόμενα που αποδεικνύουν το έλλειμμα ανθρωπιάς στην εποχή μας, αλλά και σε δραστηριότητες, ατομικές και συλλογικές, που αποσκοπούν στον περιορισμό αυτού του ελλείμματος (500-600 λέξεις). Πριν αρχίσω, θέλω να εκφράσω τη μεγάλη μου χαρά και συγκίνηση για το γεγονός ότι συμπληρώθηκε 1 χρόνος(και 3-4 μέρες) από τη στιγμή που άρχισα να γράφω και να ευχαριστήσω όσους αναγνώστες τιμούν την προσπάθειά μου.
(ΤΙΤΛΟΣ:) Άνθρωποι μόνο κατ'όψιν
Στις μέρες μας ακούμε πολύ συχνά ότι οι σημερινοί άνθρωποι χαρακτηρίζονται από έλλειμμα ανθρωπιάς, η οποία θα μπορούσε να οριστεί ως το σύνολο των πολιτισμένων στάσεων που διαφοροποιεί τους ανθρώπους από τα ζώα. Μάλιστα θεωρείται από πολλούς ότι αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες για τη διάσπαση που μαστίζει την κοινωνία μας, άποψη με την οποία συμφωνώ.
Η αλήθεια δυστυχώς είναι ότι η παραπάνω άποψη είναι σωστή, όπως μπορούμε να καταλάβουμε εξετάζοντας κάποια φαινόμενα που δείχνουν τον ξεπεσμό της κοινωνίας μας κι οφείλονται ξεκάθαρα στην έλλειψη ανθρωπιάς. Ένα τέτοιο φαινόμενο είναι η έλλειψη ανιδιοτελούς αλληλοβοήθειας. Σήμερα είναι πολύ λίγοι εκείνοι που διαθέτουν την προθυμία, να απλώσουν το χέρι στον πλησίον τους, ακόμα κι αν δύνανται να το κάνουν. Έχουμε φτάσει σε σημείο που κι όποιος το κάνει να μη θεωρείται καλός, αλλά αφελής. Βέβαια αν υπάρχει χρηματικό αντίτιμο, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τότε ο καθένας θέλει να βοηθήσει. Αυτό είναι ένα ακόμα φαινόμενο έλλειψης ανθρωπιάς. Οι άνθρωποι έχουν γίνει υλιστές και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα υλικά αγαθά. Αδιαφορούν έτσι, τόσο για τις ανώτερες αξίες, όσο και για τον συνάνθρωπό τους.
Βέβαια, υπάρχουν και σοβαρότερα φαινόμενα. Ένα από αυτά είναι ο ρατσισμός. Βλέπουμε στις μέρες μας αυτό το φαινόμενο να έχει αρχίσει να μαζεύει πολλούς υποστηρικτές. Κι ακόμα κι αν οδήγησε η άγνοια ή η απογοήτευση κάποιους να γίνουν ρατσιστές, η ρατσιστική αντίληψη και συμπεριφορά καμιά σχέση δεν έχει με την ανθρωπιά. Έλλειψη ανθρωπιάς καταδεικνύει κι ο διαρκώς αυξανόμενος εγωισμός των σημερινών ανθρώπων. Οι περισσότεροι σημερινοί άνθρωποι δυστυχώς ενδιαφέρονται μόνο για την προσωπική τους ευημερία κι αδιαφορούν για τους άλλους, κάτι που φαίνεται κι από την έλλειψη ανιδιοτελούς αλληλοβοήθειας. Είναι ικανοί να πατήσουν κι επί πτωμάτων για να αποκομίσουν τα ωφέλη που επιζητούν. Κι όχι μόνο είναι ικανοί, αλλά το κάνουν κιόλας. Δεν σέβονται τα δικαιώματα των άλλων. Κάποιοι δεν τα αναγνωρίζουν καν. Και νομίζω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη εκδήλωση του ελλείμματος ανθρωπιάς που τους χαρακτηρίζει από αυτή.
Ευτυχώς όμως υπάρχουν δραστηριότητες που μπορούν να διορθώσουν το πρόβλημα. Ας ξεκινήσουμε από τις ατομικές. Μια βασική προς αυτή την κατεύθυνση είναι ο καθένας μας να προσπαθήσει να αποκτήσει γνώσεις και παιδεία, κυρίως το δεύτερο. Αυτά είναι πνευματικά αγαθά για το οποία χρειάζεται πάνω απ'όλα ατομική προσπάθεια, χωρίς να αποκλείεται κι η βοήθεια από άλλους. Όσο περισσότερο τα διαθέτει κάποιος, με τόσο περισσότερη ανθρωπιά συμπεριφέρεται. Μια δεύτερη σημαντική ατομική δραστηριότητα είναι να προσπαθήσουμε να έρθουμε πραγματικά κοντά στους άλλους. Όσο πιο κοντά έρθουμε , τόσο περισσότερο θα νοιαζόμαστε για αυτούς και θα τους <<πονάμε>>, αφού αν ξέρουμε για αυτούς θα μπαίνουμε στη θέση τους, έστω κι υποσυνείδητα. Πιστεύω μάλιστα ότι το έλλειμμα ανθρωπιάς σχετίζεται πολύ με την απομόνωση και την εσωστρέφεια των σημερινών ανθρώπων.
Σημαντικότερο ρόλο όμως παίζουν οι ομαδικές δραστηριότητες. Μια δραστηριότητα που στις μέρες μας δεν είναι και τόσο δημοφιλής αλλά θα μπορούσε να βοηθήσει στον περιορισμό του ελλείμματος ανθρωπιάς είναι το να πηγαίνουμε στην εκκλησία. Ανεξάρτητα από το αν πιστεύει κανείς στο Θεό ή όχι, δε νομίζω ότι μπορεί κανένας να διαφωνήσει με το ότι η θρησκεία μας κηρύττει την ανθρωπιά και παράλληλα αποκηρύσσει όλα τα φαινόμενα που ανέφερα παραπάνω. Μια ακόμα καλή ιδέα θα ήταν να οργανώσουν οι αντίστοιχες οργανώσεις κοινές δράσεις με φιλανθρωπικό ή φιλοπεριβαλλοντικό περιεχόμενο. Αυτό θα βοηθούσε στη συσπείρωση των ανθρώπων ενάντια στα κοινά τους προβλήματα κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα να δεθούν μεταξύ τους. Τέλος, μια καλή ιδέα θα ήταν να οργανώνει ο κάθε δήμος μηνιαίες συγκεντρώσεις(σε περιπτώσεις μεγάλων δήμων να διαιρούνται σε τμήματα) όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να συζητήσουν για τα κοινά. Αυτό θα αύξανε την ομαδική τους συνείδηση και θα μείωνε τον εγωισμό του σύγχρονου ανθρώπου, που νοιώθει ολομόναχος, και γι'αυτό δε διαθέτει ανθρωπιά.
Το έλλειμμα ανθρωπιάς που χαρακτηρίζει τη σημερινή κοινωνία είναι ένα βαθύτατο πρόβλημα. Βέβαια το θετικό είναι πως υπάρχουν αρκετοί τρόποι-δραστηριότητες, ώστε να περιοριστεί. Αυτό όμως πρέπει να γίνει γρήγορα, προτού προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη ζημιά, απ'όση έχει ήδη.
Αυτή θα ήταν η απάντησή μου, αν δινόταν σε μένα αυτό το θέμα. Δε με δυσκόλεψε ιδιαίτερα, αν εξαιρέσουμε τον τομέα των λέξεων, όπου περιορίστηκα πάρα πολύ(ήθελα να αναπτύξω ακόμα περισσότερο τα επιχειρήματά μου, καθώς και να γράψω ένα ακόμα φαινόμενο και μια ακόμα ατομική δραστηριότητα) κι ακόμα κι έτσι ξεπέρασα το όριο κατά 43 λέξεις . Βλέποντας το κείμενο αυτό, σε σύγκριση και με όλα τα υπόλοιπα που έχω γράψει, μπορεί να δει κανείς ότι το να γράψεις έκθεση σε στυλ πανελληνίων δεν είναι και τόσο δύσκολο(αρκεί βέβαια να έχεις κάνει μια σωστή προσπάθεια να μάθεις). Κατά τη γνώμη μου το κείμενο αυτό είναι απίστευτα φτωχό, τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά, σε σχέση με όλα τα άλλα που έχω γράψει εδώ. Παρ'όλ'αυτά, αν και δεν περνάω τόσο ωραία τα νοήματα που αποτελούν στόχο της έκθεσης, περνάω ένα άλλο νόημα:το στυλ έκθεσης των πανελληνίων είναι περισσότερο απλοϊκό(οι 600 λέξεις είναι λίγες για τα θέματα που βάζουν, τα περισσότερα από τα οποία είναι πολύ σημαντικά και πολύπλοκα), παρά σύνθετο. Βέβαια αυτό είναι ένα από τα λίγα κακά για τα οποία δεν μπορώ να πω κάτι, αφού αν ήταν πιο πολύπλοκο θα έπαιρνε μάλλον ένα χρόνο η διόρθωση των γραπτών. Εν πάσει περιπτώσει πάντως, δεν είναι σίγουρα κάτι που πρέπει να αντιμετωπίζεται με δέος. Θα τελειώσω τη σημερινή μου ανάρτηση με ένα τραγούδι. Βέβαια η μουσική είναι κάτι με το οποίο δεν έχω επίτηδες ασχοληθεί μέχρι στιγμής, με σκοπό να το κάνω στο μέλλον, αλλά αυτό το τραγούδι ταιριάζει πολύ και στο θέμα των πανελληνίων. το οποίο επαναλαμβάνω ότι βρίσκω εξαιρετικό, όσο και στο τελευταίο μου δοκίμιο.
https://www.youtube.com/watch?v=76RbWuFll0Y
Αγγλικοί Στίχοι:
One more depending on a prayer
And we all look away
People pretending everywhere
It's just another day
There's bullets flying through the air
And they still carry on
We watch it happen over there
And then just turn it off
[Chorus]
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
We must stand together
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
There's no getting even
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
Hand in hand forever
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
That's when we all win
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
That's, that's, that's when we all win
That's, that's, that's when we all win
They tell us every thing's alright
And we just go along
How can we fall asleep at night?
When something's clearly wrong
When we could feed a starving world
With what we throw away
But all we serve are empty words
That always taste the same
[Chorus]
The right thing to guide us
Is right here, inside us
No one can divide us
When the light is leading on
But just like a heartbeat
The drumbeat carries on
And the drumbeat carries on
(Just like a heartbeat)
[Chorus]
Στίχοι Μεταφρασμένοι στα Ελληνικά
Ένας ακόμα στηρίζεται σε μια προσευχή
Κι όλοι κοιτάμε μακριά(αλλού)
Άνθρωποι που υπικρίνονται παντού
Είναι μια ακόμα συνηθισμένη μέρα
Σφαίρες διασχίζουν τον άνεμο
Και συνεχίζουν(να τον διασχίζουν)
Τα βλέπουμε να συμβαίνουν εκεί πέρα(στην τηλεόραση)
Κι απλά την κλείνουμε
[Ρεφρέν]
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
Πρέπει να μείνουμε ενωμένοι(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
Δεν υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί μεταξύ μας
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
Πιασμένοι χέρι-χέρι για πάντα
(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
Τότε είναι που είμαστε όλοι νικητές(Hey, yeah, yeah, yeah, yeah)
Τότε, τότε, τότε είναι που είμαστε όλοι νικητές
Τότε, τότε, τότε είναι που είμαστε όλοι νικητές
Μας λένε ότι όλα πάνε καλά
Κι εμείς απλά το δεχόμαστε
Πώς μας παίρνει ο ύπνος τα βράδια;
Όταν κάτι ξεκάθαρα πάει στραβά
Όταν θα μπορούσαμε να ταϊσουμε έναν κόσμο που πεινάει
Μονάχα με ότι πετάμε στα σκουπίδια
Το μόνο που προσφέρουμε είναι άδειες λέξεις
Που πάντα έχουν την ίδια γεύση
[Ρεφρέν]
Το σωστό ένστικτο για να μας οδηγεί
Βρίσκεται ακριβώς εδώ, μέσα μας
Κανείς δεν μπορεί να μας διασπάσει
Όταν το φως μας οδηγεί
Αλλά σαν ένα απλό καρδιοχτύπι
Ο χτύπος στο ντραμ συνεχίζεται
Κι ο χτύπος στο ντραμ συνεχίζεται
Σαν ένα απλό καρδιοχτύπι
[Ρεφρέν]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου