Στο 1ο (καθαρά)φιλοσοφικό δοκίμιο, είχα μιλήσει για τα τρία(κατ'εμέ) μέρη της ανθρώπινης οντότητας. Ένα από αυτά, το πιο μυστήριο κι αμφιλεγόμενο, είναι η ψυχή. Σε πολλά δοκίμια επίσης, ειδικά στο 18ο φιλοσοφικό-λογικό, έχω μιλήσει για τους δύο τύπους νοημοσύνης-ευφυΐας, της αντικειμενώδους και της υποκειμενώδους, με την πρώτη να αποτελεί δυνατότητα του μυαλού-εγκεφάλου και τη δεύτερη του πνεύματος γενικότερα. Στο σημερινό μου κείμενο, θα αναφερθώ στη συναισθηματική νοημοσύνη, η οποία θα μπορούσε να οριστεί ως η νοημοσύνη της ψυχής, αφού εμπλέκεται και επηρεάζει τις λειτουργίες της.
