10ο Ψυχολογικό Δοκίμιο:Η εσωτερική αντίδραση για τα κεκτημένα των άλλων

          Μετά από αρκετό καιρό, επανέρχομαι στα ψυχολογικά δοκίμια που έχουν ως θέμα κάποια συναισθήματα, κυρίως αντίθετα. Το σημερινό βέβαια θα είναι λίγο διαφορετικό, αφού στα ψυχολογικά δοκίμια αναφερόμουν κυρίως πώς νοιώθουμε σε σχέση με στόχους, αντικείμενα αγάπης, πράγματα που μας χαροποιούσαν ή όχι. Μικρή αναφορά έχω κάνει στο πώς νοιώθουμε σε σχέση με πράγματα που είναι καθαρά άλλων-λίγο στο 6ο ψυχολογικό δοκίμιο, για τις ψυχικές εμμονές, όταν είπα για τις δύο μορφές κόμπλεξ και κυρίως για το κόμπλεξ κατωτερότητας. Το θέμα του σημερινού κειμένου έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με μια αρχή που είχα διατυπώσει στο 11ο φιλοσοφικό δοκίμιο, για τα προβλήματα: είχα πει ότι ένας άνθρωπος αντιλαμβάνεται ένα πρόβλημα ως πρόβλημα, συγκρίνοντας τον εαυτό του με άλλους, που δεν το έχουν κι είχα δώσει ως ένα παράδειγμα τον ανάπηρο άνθρωπο που δεν μπορεί να περπατήσει ενώ βλέπει τους άλλους να μπορούν. Από αυτό φαίνεται ξεκάθαρα ότι πάντα μας επηρεάζουν οι άλλοι κι η κατάστασή τους, όσο αποστασιοποιημένοι κι εσωστρεφείς κι αν είμαστε. Στόχος μου σήμερα είναι να εκθέσω το με ποιους τρόπους συμβαίνει αυτό-ποια συναισθήματα προκαλεί.

22ο Φιλοσοφικό(Λογικό) Δοκίμιο: Επιτυχία&Αποτυχία: Η φύση τους και η σωστή διαχείρισή τους

          Η σημερινή ανάρτηση θα ασχοληθεί με ένα θέμα που θα έπρεπε να είχα θίξει εδώ και αρκετό καιρό, όταν έγραφα για το δρόμο της επιτυχίας(10ο φιλοσοφικό-λογικό δοκίμιο). Πριν αρχίσω να μιλάω για το πώς επιτυγχάνεται η επιτυχία, μάλλον θα έπρεπε να την ορίσω, να πω δηλαδή(αναλυτικά γιατί μια σύντομη αναφορά είχε γίνει) τι είναι τελικά επιτυχία, και, παράλληλα, τι είναι φυσικά και αποτυχία. Επίσης, ένα πολύ σημαντικό θέμα, είναι και το εξής: Υπάρχει και μια μέση κατάσταση, ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία; Και αν ναι, ποια και τι είναι αυτή; Τέλος, όταν μια προσπάθειά μας είναι επιτυχής ή όχι, πώς πρέπει να το διαχειριστούμε μετά αυτό; Σε αυτά τα ερωτήματα στοχεύω να απαντήσω σήμερα.