2ο Φιλοσοφικό Δοκίμιο: Ο ανθρώπινος νους

          Στο προηγούμενο φιλοσοφικό δοκίμιο είχε γίνει λόγος για τα τρία μέρη της ανθρώπινης οντότητας: το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα. Καθώς όμως, σε πολλών τις συνειδήσεις, το μυαλό είναι το ίδιο με το πνεύμα ή ένα επιπλέον μέρος του ανθρώπου, θα αφιερώσω τη σημερινή μου ανάρτηση στην ανάλυση του ανθρώπινου αυτού οργάνου, το οποίο θεωρώ σημαντικότερο όλων(από την άποψη ότι είναι το μόνο από το οποίο εξαρτάται η επιβίωση 2 μερών του ανθρώπου:σώματος και πνεύματος). 

3ο Ψυχολογικό Δοκίμιο: Ελπίδα και φόβος: τα κίνητρα των ανθρωπίνων αποφάσεων

          Όλοι οι άνθρωποι(σχεδόν) κάνουμε πάρα πολλά πράγματα. Και ακόμα περισσότερα είναι αυτά που δεν κάνουμε. Και, δεδομένου του γεγονότος ότι ό,τι κάνουμε το κάνουμε για κάποιον λόγο, κι ότι δεν κάνουμε δεν το κάνουμε για κάποιο λόγο, έχει θεωρώ μεγάλο ενδιαφέρον να ανακαλύψουμε αυτούς τους λόγους, που προκαλούν τις αποφάσεις μας, να κάνουμε ή να μην κάνουμε κάτι, κάτι που θα προσπαθήσω να κάνω με τη σημερινή μου ανάρτηση. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, και στις δύο περιπτώσεις, ο λόγος είναι ένα συναίσθημα. Στην πρώτη, είναι η ελπίδα και στη δεύτερη ο φόβος(βέβαια αυτά τα συναισθήματα μπορεί και να μην ακολουθούνται από κάποια απόφαση-πραξη, πχ κάποιος να ελπίζει στην ανάκαμψη της Ελλάδας, αλλά να μην κάνει τίποτα για να γίνει αυτό πραγματικότητα επειδή δε νοιώθει υπεύθυνος ή αρκετά δυνατός. Πολύ σπάνια όμως γίνεται αυτό).

6ο Φιλοσοφικό(Λογικό) Δοκίμιο: Η αυτοσυγκράτηση ως (ένα ακόμα) βασικό χαρακτηριστικό παιδείας

          Με τη σημερινή μου ανάρτηση θα επανέλθω στο πρώτο θέμα που έθιξα, αυτό της παιδείας. Ο λόγος είναι ο εξής: η ηθική αρετή μπορεί να αρκεί για να θέλει να κάνει κάποιος ηθικές πράξεις, αφού, εάν είναι ηθικός, αυτό θα του προκαλεί ευχαρίστηση, η κριτική ικανότητα όμως εξασφαλίζει μονάχα το ότι κάποιος θα μπορεί να κρίνει σωστά αν κάτι είναι ορθό ή όχι και το καλλιτεχνικό αισθητήριο θα του προσφέρει μονάχα τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται και να αξιολογεί σωστά τα έργα τέχνης. Δεν εξασφαλίζει όμως η κριτική ικανότητα ότι κάποιος θα κάνει το σωστό, έστω κι αν ξέρει ποιο είναι, ούτε και το καλλιτεχνικό αισθητήριο ότι κάποιος θα καταπιάνεται με τα ποιοτικά έργα τέχνης. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι συνήθως το χειρότερο(από άποψη ηθικής, υγείας κ.τ.λ.) είναι σχεδόν πάντα ευκολότερο. Μένει λοιπόν ακόμα ένα βασικό χαρακτηριστικό, το οποίο είναι το κομμάτι που συμπληρώνει τα υπόλοιπα: η αυτοσυγκράτηση(-χαλιναγώγηση του εαυτού,αυτοέλεγχος κλπ). Βέβαια, πρέπει να τονίσω ότι η αυτοσυγκράτηση είναι στοιχείο του ανθρώπου που διαθέτει παιδεία, αλλά είναι περισσότερο χαρακτηριστικό του μυαλού κι όχι τόσο του πνέυματος(δεν έχει να κάνει και τόσο με την ψυχή, η οποία από μόνη της δε διαθέτει καθόλου αυτοσυγκράτηση-βέβαια σχετίζεται με τη θέληση, η οποία ενισχύει την αυτοσυγκράτηση). Ο λόγος όμως που καταγράφεται ως χαρακτηριστικό παιδείας είναι το γεγονός ότι σχετίζεται με την κριτική ικανότητα κι είναι συμπληρωματικό κομμάτι της, αφού δίχως αυτό κι αυτή, και το καλλιτεχνικό αισθητήριο, εν πολλοίς αδρανοποιούνται.