"Η πρώτη κραυγή του ανθρώπου είναι κλάμα. Αποκεί και πέρα οι άνθρωποι ή παραμένουν άνθρωποι και κλαίνε, ή γίνονται τέρατα και κάνουν τους άλλους να κλαίνε". Η παραπάνω ρήση ανήκει στον Μενέλαο Λουντέμη. Μου ήρθε πρόσφατα στο μυαλό, με αφορμή κάποια πράγματα που συνειδητοποίησα, οπότε θεώρησα καλό να ξεκινήσω την σημερινή μου ανάρτηση με αυτήν. Με τη συγκεκριμένη μου ανάρτηση, η οποία θα έχει πιθανότατα συνέχεια και με ένα δεύτερο μέρος, θα επιχειρήσω να εντρυφήσω στις πιο "σκοτεινές" πλευρές της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης.
