3ο Κοινωνιολογικό Δοκίμιο: Οικογένεια και Σχολείο, Αίτια και Λύσεις των σημαντικών προβλημάτων των σημερινών ανθρωπίνων κοινωνιών

          Το σημερινό μου κείμενο έχει ως θέμα την οικογένεια και το σχολείο, δυο πολύ σημαντικούς θεσμούς, που μοιράζονται μια ιδιαιτερότητα: είναι οι δύο θεσμοί από τους οποίους προέρχεται η συντριπτική πλειοψηφία των προβλημάτων που ταλανίζουν τις ανθρώπινες κοινωνίες στις μέρες μας, καθώς όμως κι οι θεσμοί που μπορούν να δώσουν λύση σε αυτά. Άλλωστε, όπως πιθανότατα θα τονίσω σε επόμενο δοκίμιο, για να λυθεί ένα πρόβλημα πρέπει να ανακαλυφθούν, να γίνουν κατανοητά και να διορθωθούν τα αίτιά του. Και, καθώς τα προβλήματα της κοινωνίας δεν σχετίζονται π.χ. με φυσικές καταστροφές, οπότε θα χρειαζόταν η επιστήμη να προοδεύσει και να προαστατεύσει τον άνθρωπο, αλλά με κρίση ταυτότητας των ανθρώπων(αλλοτρίωση) και ιδεολογίας, είναι λογικό ότι αυτά προέρχονται από την οικογένεια και το σχολείο, τους θεσμούς που διαμορφώνουν ιδεολογίες, κι εκεί πρέπει να λυθούν.

7ο Φιλοσοφικό(Λογικό) Δοκίμιο: Η ικανότητα χειρισμού της γλώσσας ως δείκτης ευφυΐας

          Οι περισσότεροι άνθρωποι καταννοούν κι αναγνωρίζουν την τεράστια σημασία που έχει η γλώσσα για την ανθρωπότητα. Δίχως τη γλώσσα, θα ήταν αδύνατο για το ανθρώπινο γένος να προοδεύσει και να φτάσει στα σημερινά επίπεδα, μιας και θα επικρατούσε μια κατάσταση αντίστοιχη με την ιστορία του πύργου της Βαβέλ, όπως τη γνωρίζουμε από τη Βίβλο. Κατά τη γνώμη μου όμως, η σημασία της γλώσσας δεν έγκειται μονάχα στον αναμφισβήτητα σπουδαίο ρόλο που έχει διαδραματίσει στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η γλώσσα, ή καλύτερα η ικανότητα χειρισμού της, αποτελεί μια ξεκάθαρη ένδειξη για την ευφυΐα κάποιου, κι εκείνη που σχετίζεται με την αντικειμενική σκέψη, για την οποία έγινε λόγος στο προηγούμενο δοκίμιο για το νου, αλλά κυρίως για αυτή που σχετίζεται με την υποκειμενική σκέψη(ο λόγος που αφορά κυρίως την υποκειμενική σκέψη, που σχετίζεται με το πνεύμα, είναι ότι μπορεί κάποιος να έχει εξασκηθεί στην αντικειμενική σκέψη, που αφορά κυρίως υπολογισμούς και να την έχει βελτιώσει, παραμελώντας όμως την ικανότητά του στο λόγο. Από την άλλη, θεωρώ σχεδόν αντίθετο να έχει εξασκήσει την υποκειμενική του σκέψη, που αφορά κυρίως τις ανθρωπιστικές επιστήμες αλλά κι οτιδήποτε για το οποίο δεν υπάρχει κοινή πανανθρώπινη άποψη, δίχως να εξασκήσει το λόγο. Το γιατί θα το εξηγήσω στη συνέχεια).