Επανέρχομαι σήμερα(μετά από καιρό, η αλήθεια είναι) με ένα θέμα, από αυτά που είναι μάλλον τα πιο ενδιαφέροντα και σίγουρα τα αγαπημένα μου, εμένα προσωπικά. Ένα θέμα, από αυτά που όλος σχεδόν ο κόσμος νομίζει ότι είναι λυμένα, αποκωδικοποιημένα και κατανοητά, που έχουν καταλήξει σε μία άποψη πάνω σε αυτά και που τη θεωρούν σωστή. Ένα θέμα από αυτά που το να καταρρίψει τη σχετική γενική άποψη που υπάρχει αποτελεί το αγαπημένο χόμπι για ένός πνεύματος-αντιλογία. Η αλήθεια είναι ότι η σχέση γονιού-παιδιού είναι κάτι πολύ βασικό κι, ως εκ τούτου, υπάρχει προσπάθεια από τους ανθρώπους να την αντιληφθούν όσο το δυνατόν καλύτερα. Αποτελεί μάλιστα κι ένα βασικό θέμα, με πολλές προεκτάσεις, στην ψυχολογία. Κι η αλήθεια είναι ότι η ψυχολογία την έχει ερμηνεύσει αρκετά καλά, οπότε δε χρειάζεται να πω κάτι πάνω σε αυτό. Θα ήθελα όμως να προσεγγίσω αυτή τη σχέση από μία κοινωνική σκοπιά.
