Επανέρχομαι, μετά από δύο περίπου μήνες, δυστυχώς πάλι για το ίδιο θέμα. Το θέμα της πανδημίας και της τραγικής (ή και κωμικής, ίσως, μάλλον βασικά κωμικο-τραγικής) διαχείρισής της από την ελληνική (κι όχι μόνο) κυβέρνηση. Ένα θέμα στο οποίο δεν μπορώ παρά να μην αποδώσω τον παραπάνω τίτλο. Όσο κι αν ένας τόσο μεγάλος τίτλος δεν ενδείκνυται γενικά, αυτά τα λόγια του Αΐνστάιν περιγράφουν άψογα τις καταστάσεις που ζούμε.
Δεν θα αναφερθώ ξανά στα λάθη που έχουν γίνει και στο βάναυσο βαθμό που έχουν καταπατηθεί οι ανθρώπινες ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το έχω κάνει πολλάκις κι άλλωστε θεωρώ ότι μετά από 10 μήνες πρέπει ακόμα κι ένας χαμηλής αντίληψης άνθρωπος να τα έχει καταλάβει αυτά χωρίς να περιμένει εμένα να του τα πω-εξηγήσω. Θέλω να αναφερθώ σε τρία άλλα πράγματα σήμερα.
Το πρώτο είναι μία σημαντική παράλειψη που έχω διακρίνει από την "κυβέρνησή" μας. Η οποία έχει μία ολόκληρη επιτροπή γιατρών-λοιμωξιολόγων, τους οποίους και συμβουλεύεται και τους οποίους και επικαλείται στις περισσότερες γελοίες αποφάσεις της. Δεν το κατακρίνω βέβαια αυτό, ίσα ίσα, είναι πολύ σωστό να κινείται με γνώμονα την επιστήμη. Το θέμα είναι όμως ότι αυτό το ζήτημα δεν είναι μονάχα ζήτημα υγείας, για να συμβουλεύονται μόνο γιατρούς. Είναι και ψυχολογικό ζήτημα, σε πολύ μεγάλο βαθμό, είναι και οικονομικό ζήτημα, είναι και ζήτημα παιδείας, μιας και προσωπικά θεωρώ απαράδεκτο να χορηγούνται ελλιπείς υπηρεσίες παιδείας στα παιδιά και τους εφήβους του σήμερα, το αυριανό επιστημονικό κι επαγγελματικό προσωπικό, μα πάνω από όλα τους αυριανούς πολίτες αυτής της χώρας. Πού είναι λοιπόν η αντίστοιχη επιτροπή ψυχολόγων, οικονομολόγων, εκπαιδευτικών; Να μας πούνε κι αυτοί ρε παιδί μου την άποψή τους για όλα αυτά τα μέτρα. Γιατί αν είναι να αποφύγουμε έναν ιό με 3% θνησιμότητα και μάλιστα σε ευπαθείς ομάδες, και να αποκομίσουμε ένα σωρό ψυχολογικά προβλήματα, να μην έχουμε να φάμε, να μην εκπαιδεύονται οι νέοι όπως πρέπει, τότε συγγνώμη αλλά εγώ τουλάχιστον το θεωρώ τεράστια, παταγώδη, πρωτόγνωρη αποτυχία, που αγγίζει τα όρια της εσχάτης προδοσίας.
Και, μιας και ανέφερα το 3% θνησιμότητα... Βγήκε λέει νέο, μεταλλαγμένο στέλεχος του ιού, με πολύ μεγαλύτερη μεταδοτικότητα και θνησιμότητα. Καταρχήν, μου κάνει μεγάλη εντύπωση που έχουν εξαχθεί τέτοια συμπεράσματα για μία μετάλλαξη που δεν υπάρχει καλά καλά ένα μήνα. Πότε πρόλαβαν δηλαδή και τον μελέτησαν, πότε πρόλαβαν να αποκτήσουν επαρκή δεδομένα για τους ανθρώπους που ασθένησαν, ώστε να βγάλουν τέτοια συμπεράσματα και να τα διαδίδουν και δημόσια; Επίσης, όλως τυχαίως, αυτή η μετάλλαξη βγήκε με το που βγήκε και το εμβόλιο (για το οποίο έχω επίσης τις αμφιβολίες μου, όπως πολλοί άλλοι που θέλουν να τους πείσουν), με το που ανακαλύφθηκε η αποτελεσματικότητα ενός απλού, φθηνού φαρμάκου, και, όλως τυχαίως επίσης, η μετάλλαξη αυτή με έναν μαγικό τρόπο περνάει από τις υφασμάτινες μάσκες και απαιτεί τη χρήση χειρουργικών, τις οποίες πρέπει να πετάμε μετά τη χρήση και να ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ νέες. Δεν μου αρέσει να κάνω θεωρίες συνωμοσίας για θέματα στα οποία δεν έχω επαρκείς γνώσεις, ίσως όλα αυτά να ισχύουν όντως και να είναι σατανικές συμπτώσεις. Ωστόσο, παραείναι ύποπτες, θα πω εγώ, με μόνο μου όπλο την κοινή λογική.
Σε κάθε περίπτωση, διανύουμε "αισίως" τον 10ο μήνα όλης αυτής της ιστορίας. Και, αντί να υπάρχει βελτίωση, πάμε από το κακό στο χειρότερο. Κάθε μέρα βγαίνει μία καινούρια είδηση, που μας τρομοκρατ...εμ ενημερώνει για την κατάσταση και το βαρέλι δε φαίνεται να έχει πάτο. Και μας έχουν βάλει σε μία κατάσταση που ή θα πρέπει να ζούμε έτσι ή να κάνουμε ένα εμβόλιο που βγήκε σε χρόνο dt, χωρίς να έχει εξεταστεί όσο διεξοδικά είθισται για άλλα εμβόλια, ακολουθώντας μία νέα τεχνική. Διανύουμε σαν χώρα επίσης τον τρίτο μήνα lockdown και πάμε καταπώς φαίνεται για τον τέταρτο. Και τα μέτρα όλο και γίνονται πιο αυστηρά. Την απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 6 μόνο ως αστείο μπορώ να την εκλάβω. Ένας εργαζόμενος που γυρίζει σπίτι του 3-4 ή ώρα, μέχρι να φάει, να ξεκουραστεί και λίγο, έχει περάσει η ώρα. Πότε θα βγει να πάει μια βόλτα, να δει έναν φίλο-συγγενή, να κάνει κάποια δουλειά; Πώς να μην πιστέψεις μετά από ένα τέτοιο μέτρο ότι ο στόχος τους είναι να μας μετατρέψουν σε ρομποτάκια που θα δουλεύουν το πρωί, θα κάθονται ήσυχα σπίτι το απόγευμα, θα κοιμούνται το βράδυ, και την επόμενη μέρα ξανά το ίδιο; Και παράλληλα, περνάνε διάφορα αμφιλεγόμενα νομοσχέδια, παράλληλα με την απειλή του κορωναϊού και με τον κόσμο κλεισμένο σπίτι. Πώς μπορούν όλα αυτά να είναι τυχαία κι αθώα;
Σε αυτό το σημείο, πρέπει να δοθεί μιας λύση. Οριστική, γιατί το αστείο παρατράβηξε. Όπως λέει κι ο σπουδαίος κοινωνικός φιλόσοφος Μαρξ, "καλύτερα ένα άθλιο τέλος, παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος". Οι λύσεις που βλέπω εγώ είναι 3. Η πρώτη, η καλύτερη και πιο ανώδυνη, είναι να πάψει η κυβέρνηση να φέρεται αυταρχικά, να πάρει κάποια βασικά μέτρα (όπως πχ η προαιρετική καραντίνα για τις ευπαθείς ομάδες) και από κει και πέρα να αφήσει στον καθένα την ελευθερία να προστατεύσει ο ίδιος τον εαυτό του. Δεν νοιάζονται άλλωστε για μας περισσότερο από ότι εμείς για τους εαυτούς μας. Η δεύτερη, είναι να εφαρμοστεί ένα πολύ σκληρό lockdown για ένα συγκεκριμένο διάστημα, ενός μήνα πχ. Σκληρό, στα επίπεδα κλείνουν όλα δε βγαίνει κανείς εκτός αν έχει πολύ, πολύ σοβαρό λόγο. Αντιφατικό με όσα έχω προπεί; Ίσως. Αν όμως γίνει κάτι τέτοιο, τότε τα κρούσματα θα πέσουν πολύ, σε έναν πολύ μικρό κι ελέγξιμο αριθμό. Αν είναι να μας κλείνουν μέσα, ας γίνει σωστά, αντί να γίνεται αυτή η γελοιότητα που κλείνουμε (όπως "κλείνουμε", με 1 εκ SMS για άθληση πχ) , πέφτουν τα κρούσματα, ανοίγουμε, ανεβαίνουν και ξανακλείνουμε. Μία ψυχή που είναι να βγει, ας βγει, να ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ. Ποιος θα προτιμούσε 4 μήνες την τωρινή κατάσταση από έναν, πιο σκληρό lockdown, και τέλος; Τέλος, η τρίτη και πιο άσχημη μάλλον λύση, είναι να πάρει ο λαός την κατάσταση στα χέρια του. Θα ήταν καλό να μη φτάσουμε εκεί, αλλά είναι μία πιθανότητα, μιας και η κυβέρνηση στερείται φανερά και της τσίπας να κάνει το πρώτο και του θάρρους να κάνει το δεύτερο. Οπότε, ίσως χρειαστεί να πάρουμε εμείς την κατάσταση στα χέρια μας. Τις προάλλες, στην Ολλανδία, όταν επιβλήθηκε λοκντάουν, βγήκε ο κόσμος στους δρόμους και έγινε χαμός. Δεν εννοώ προφανώς να φτάσουμε εκεί, όποιος κάνει βανδαλισμούς σίγουρα δεν έχει ως αγαθό σκοπό και κίνητρο το κοινωνικό καλό. Αλλά, ίσως πρέπει κατά τα άλλα να παραδειγματιστούμε. Για σκεφτείτε το. Αν βγούμε ξαφνικά όλοι στους δρόμους, χωρίς SMS και χαρτιά, τι θα κάνουν; Αν βγούμε μες τη νύχτα; Θα μας βάλουν όλους φυλακή; Θα μας ρίξουν σε όλους 300-500αρια; Σε 10 εκ Έλληνες; Λίγο δύσκολο, όπως μπορεί κανείς να καταλάβει. Αυτή είναι η δύναμή μας. Μακάρι να μη χρειαστεί να την αξιοποιήσουμε, μακάρι η κυβέρνηση έστω κι αργά να πράξει το σωστό, αλλά ίσως πρέπει να αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε σοβαρά.
