Και κάπως έτσι ολοκληρώνεται και φέτος η πιο ανόητη διαδικασία όλης της χρονιάς στην Ελλάδα,που καταδεικνύει το επίπεδο έκπτωσης της εκπαίδευσης στη χώρα μας.Και αν και ξέρω ότι οι απόψεις μου στο θέμα αυτό δε διαφέρουν από αυτές της πλειοψηφίας,και αν και ξέρω ότι η πρόταση αυτή γίνεται από πολλούς Έλληνες,δεν μπορώ να μην πάρω στο ζήτημα αυτό θέση,η οποία είναι να καταργηθούν επιτέλους οι Πανελλήνιες,ο ανόητος θεσμός που απευθύνεται σε μηχανές,ακούραστες και δίχως παράπονα κι κι όχι σε ανθρώπους,οι οποίοι έχουν αισθήματα,ανάγκες για ξεκούραση και πραγματική παιδεία.
Και επειδή υπάρχουν πολλοί που δεν ξέρουν ή και έχουν ξεχάσει τι σημαίνει Πανελλήνιες,θεωρώ σκόπιμο να περιγράψω πώς ακριβώς τις έζησα εγώ φέτος,ως υποψήφιος.Εγώ λοιπόν,σχεδόν από παντού εισέπραττα το μήνυμα,είτε ξεκάθαρα,είτε <<από τα συμφραζόμενα>>,ότι αυτή η διαδικασία είναι μια από τις σημαντικότερες στη ζωή μου κι ότι θα καθορίσει εν πολλοίς το μέλλον μου.Ποτέ δε συμμερίστηκα την άποψη αυτή και δε διστάζω να πω τώρα,χωρίς να έχουν βγει τα αποτελέσματα,ότι όχι μόνο δεν έδωσα το 100% των δυνάμεών μου για να πετύχω,αλλά ούτε καν το 90%.Παρ'όλ'αυτά πάντα μου έκανε εντύπωση που μια τόσο ανόητη διαδικασία έχει θεοποιηθεί σε έναν τόσο μεγάλο βαθμό,ώστε να της δίνεται εξίσου μεγάλη προσοχή με άλλα,σημαντικότερα γεγονότα όπως οι εθνικές κι οι θρησκευτικές εορτές.Δυστυχώς όμως,αυτή είναι η άποψη που επιβάλλεται από τους έχοντας την εξουσία κι η οποία έχει αφομοιωθεί πλήρως από την ελληνική κοινωνία(όπως και πολλά ακόμα μάταια κι ανούσια πράγματα).
Οι Πανελλήνιες είναι μια διαδικασία που διαλύει τα περισσότερα παιδιά από κάθε άποψη.Τα διαλύει κατ'αρχήν σωματικά,αφού αφενός είναι μια διαδικασία που ταλαιπωρεί αυτόν που την υφίσταται καθώς περιορίζεται σημαντικά ο χρόνος για ξεκούραση,ενώ παράλληλα τα καθηλώνει σε μία καρέκλα,είτε αυτή είναι του σχολείου,είτε είναι του φροντιστηρίου,είτε είναι του γραφείου τους και δεν τους αφήνει ελεύθερο χρόνο για άσκηση,κάτι που θεωρείται πολυτέλεια για τους υποψηφίους.Έτσι τα σώματα ΔΕΚΑΟΧΤΑΧΡΟΝΩΝ ανθρώπων ατροφούν,βαραίνουν,πολλά αρρωσταίνουν κιόλας ενώ καταστρέφεται πλήρως η φυσική τους κατάσταση.Και ψυχολογικά όμως η ζημιά που υφίστανται τα παιδιά δεν είναι μικρότερη.Η πίεση που δέχονται από παντού είναι τόσο μεγάλη,που πολύ λίγοι είναι ικανοί να τη διαχειριστούν και να μην καταρρεύσουν.Όλοι ξαφνικά οι συγγενείς τους έχουν απαιτήσεις από αυτούς,ακόμα κι όσοι δε συμβάλλουν στο παραμικρό στην επιτυχία τους,τους μεταφέρουν το μήνυμα ότι ολόκληρη η ζωή τους θα κριθεί από τον έναν αυτό χρόνο και τους στηρίζουν μονάχα εκ του ασφαλούς.Θα έλεγε κανείς ότι η κυβέρνηση ασκεί πίεση στην κοινώνία,η κοινωνία στους γονείς,οι γονείς στους διδάσκοντες και,τέλος,όλοι μαζί στους πραγματικά ανυπεράσπιστους μαθητές.Παράλληλα συνεχώς αυξάνονται οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα περιορίζοναται,σε σημείο που,όταν κάποιος ίσως πιστέψει ότι δεν πάει άλλο,πάντα να διαψεύδεται.Έτσι οι μαθητές,όσοι διαβάζουν,μαθαίνουν να ζουν θυσιάζοντας τις επιθυμίες και τα πιστεύω τους.Αν συνυπολογίσουμε κι έναν τρίτο παράγοντα,το βάναυσο περιορισμό του χρόνου που οι νέοι δικαιωματικά διαθέτουν για ψυχαγωγία(η οποία τους δίνει <<ψυχολογική>> ενέργεια,που είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική που τους προσφέρει ο ύπνος κι η τροφή)μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε πως επιτελείται η ψυχολογική διάλυση των μαθητών,οι οποίοι φτάνουν σε ένα σημείο να αισθάνονται τύψεις για κάθε λεπτό που αφιερώνουν σε κάποια δραστηριότητα,διαφορετική από το διάβασμα.Τέλος,οι Πανελλήνιες αποτελούν και πνευματική καταστροφή για τους μαθητές.Μπορεί αυτό να φαίνεται παράξενο αφού οι μαθητές αποκτούν γνώσεις,αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό.Οι μεν μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης αναγκάζονται(οι περισσότεροι)να επιδίδονται στην παπαγαλία,όχι μόνο πληροφοριών,αλλά και κειμενικών αναλύσεων,και οι δε μαθητές της θετικής και της τεχνολογικής κατεύθυνσης μετατρέπονται σταδιακά σε ανθρώπινες μηχανές,οι οποίοι μαθαίνουν να κάνουν δύσκολες ασκήσεις στη φυσική και στη χημεία,δε μαθαίνουν όμως(στην πλειοψηφία τους) και σημαντικότερα πράγματα όπως η ιστορία του τόπου τους ή πως να εκφράζονται σωστά στη γλώσσα τους.Προσφέρεται σε όλους πλήθος άχρηστων γνώσεων(π.χ.που θα χρειαστεί στον αυριανό ψυχολόγο η γνώση των λατινικών;)όχι όμως και παιδεία,το σημαντικότερο αγαθό για τον άνθρωπο,ενώ η κριτική τους ικανότητα ατονεί σε βαθμο ανυπαρξίας,κάποιες φορές.Πρέπει βέβαια να διευκρινίσω ότι είμαι αντίθετος με τη χρησιμοθηρική αντιμετώπιση της γνώσης,αλλά όταν οι γνώσεις είναι τόσο πολλές και παρ'όλ'αυτά δεν προσφέρουν στον άνθρωπο που τις κατέχει ούτε επαγγελματική αποκατάσταση,ούτε και παιδεία,τότε είναι όντως άχρηστες.
Πολλοί βέβαια είναι αυτοί που,αν και συμμερίζονται τις παραπάνω απόψεις,ισχυρίζονται ότι όλη αυτή η δύσκολη κι απάνθρωπη διαδικασία αξίζει αυτήν την ταλαιπωρία καθώς αυτά που κερδίζει αυτός που πέτυχε στις εξετάσεις είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχασε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας.Είναι όμως έτσι;Αν κρίνω από όσα βλέπω γύρω μου,όχι.Οι περισσότεροι από όσους επιτυγχάνουν στις εξετάσεις,ένα μήνα μετά έχουν ξεχάσει το 90% των γνώσεων που τους πρόσφεραν αυτή την επιτυχία,κάτι που είναι αρκετά λογικό και καταδεικνύει ολοφάνερα το σκοπό των Πανελληνίων,ο οποίος δεν είναι να αποκτήσουν οι μαθητές γνώσεις χρήσιμες για τη ζωή και το επάγγελμά τους,αλλά να τους ταλαιπωρήσει και να τους βλαψει με όλους τους τρόπους που αναφέρθηκαν παραπάνω.Επιπλέον,μια πολύ σημαντική παρενέργεια των Πανελληνίων είναι ότι,σαν οι μαθητές τελειώσουν με επιτυχία αυτο το Γολγοθά,για να εκτονωθούν υπερβαίνουν ξανά το μέτρο,αυτή τη φορά από το στάδιο της έλλειψης των (σωματικών) απολαύσεων,καταφεύγουν στο στάδιο της υπερβολής,προσπαθώντας να κάνουν κάθε μέρα για ένα διάστημα(που κρατάει συνήθως από τρεις μήνες ως κι ένα χρόνο)ότι δεν έκαναν σε ένα χρόνο.Κι εστιάζω στις σωματικές απολαύσεις,γιατί η υπερβολή σε αυτές έχει πολύ πιο δυσάρεστες συνέπειες από ότι έχει στις συναισθηματικές ή στις πνευματικές.Τέλος,αξίζει να αναφερθούμε και στο πιο μακρινό μέλλον για να εξετάσουμε και μακροπρόθεσμα αν η διαδικασία αυτή έχει θετικά αποτελέσματα για τους μαθητές.Εξασφαλίζει πράγματι την ευτυχία;Δεν νομίζω ότι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι καταφατική,τη στιγμή που η κοινωνία μας έχει φτάσει σε ένα σημείο τέτοιο,που η επιτυχία στις Πανελλήνιες σε πολλές περιπτώσεις δεν εξασφαλίζει ούτε καν εργασία.Αλλά ακόμα κι αν εξασφαλίσει εργασία,με τα σημερινά δεδομένα,και πάλι δεν μπορεί να προσφέρει σε κάποιον την ευτυχία.Αυτό που του προσφέρει είναι μια ζωή γεμάτη υποχρεώσεις,άγχος(αν και λιγότερο από αυτό που έχει κάποιος άνεργος),μια ζωή όπου μοιάζει αρκετά με αυτή του υποψηφίου,με την έννοια ότι αυτό που προάγεται είναι το μοντέλο ζωής<<ζω για να δουλεύω>>,όχι το <<δουλεύω για να ζω>>,που είναι το ορθό(αν και για αυτή την κατάσταση ευθύνονται κυρίως άλλοι παράγοντες,πέρα από τις Πανελλήνιες).Επομένως η πρόταση με την οποία εμψυχώνουν οι μεγαλύτεροι τους υποψηφίους(<<κουράσου τώρα για να ζεις άνετα στο μέλλον>>)είναι πέρα για πέρα αντίθετη προς την πραγματικότητα.Παράλληλα,μέσω της υπερεξειδίκευσης,ο άνθρωπος μηχανοποιείται και αλλοτριώνεται,κάτι που έχει και σημαντικές επιπτώσεις για το σύνολο,αφού μια κοινωνία τέτοιων ανθρώπων είναι αδύνατο να προοδεύσει σε οποιονδήποτε πέραν του υλικοτεχνικού τομέα.
Είναι λοιπόν φανερές οι άσχημες συνέπειες των Πανελληνίων εξετάσεων για την κοινωνία γενικότερα και τους μαθητές ειδικότερα.Γιατί όμως,παρ'όλ'αυτά,ο θεσμός αυτός συνεχίζει να υφίσταται;Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα πρέπει να αναζητηθεί στην απάθεια που δείχνουν οι περισσότεροι άνθρωποι απέναντι σε προβλήματα που δεν τους αφορούν(ή νομίζουν ότι δεν τους αφορούν).Οι μόνοι που πλήττονται άμεσα και φανερά απο τις Πανελλήνιες είναι οι 17χρονοι και 18χρονοι μαθητές,οι πιο πολλοί εκ των οποίων δεν έχουν καν δικαίωμα ψήφου.Αυτά τα άτομα λοιπόν δεν μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση(εκτός αν καταφύγουν σε ακραία μέτρα,όπως ομαδική αποχή από τις εξετάσεις,που είναι κάτι πολύ δύσκολο ούτως ή άλλως να συμβεί)Δυστυχώς αυτοί που έχουν τη δύναμη να αλλάξουν κάτι,οι μεγαλύτεροι,δεν το κάνουν,είτε γιατί νομίζουν ότι το πρόβλημα δεν αφορά εκείνους(1ο λάθος)οπότε δε χρειάζεται να συμβάλουν στη λύση του(2ο λάθος),είτε γιατί πιστεύουν(ένα ακόμα λάθος) ότι αυτή η διαδικασία ωφελεί τα παιδιά περισσότερο από ότι τα πλήττει.Έτσι έχει επιβιώσει τόσα χρόνια αυτός ο ανόητος κι ανούσιος θεσμός.
Αυτό που πρέπει άμεσα να γίνει είναι να αντιληφθούν αυτοί που έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα ότι αυτός ο θεσμός είναι πολύ επιζήμιος για το σύνολο της χώρας,αφού παράγει πολίτες που είναι ανίκανοι να την οδηγήσουν στην πρόοδο και αποσκοπούν μόνο στο οικονομικό συμφέρον,και να κινητοποιηθούν για να καταργηθεί.Όσο πιο σύντομα γίνει αυτό,τόσο πιο ωφέλιμο θα είναι για το εκπαιδευτικό μας σύστημα.Μια καλή πρώτη κίνηση προς αυτήν την κατεύθυνση θα ήταν οι γονείς να σταματήσουν να στηρίζουν τον ανούσιο θεσμό παρέχοντας στα παιδιά τους εξωσχολική βοήθεια,αφού καλύτερος τρόπος για να αναδειχθεί το πόσο ανόητος είναι ο θεσμός των Πανελληνίων είναι να δούμε ποια θα ήταν τα αποτελέσματα των μαθητών,αν αυτοί δεν είχαν βοήθεια εκτός σχολείου,αφού έτσι θα γινόταν φανερό τοις πάσι από τα αποτεέσματα των μαθητών στις εξετάσεις ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας ζητάει από τους μαθητές να έχουν γνώσεις,τις οποίες δεν είναι το ίδιο σε θέση να τους προσφέρει.Επομένως ο μόνος λόγος να συνεχίσει να υφίσταται ο θεσμός των Πανελληνίων εξετάσεων μετά από κάτι τέτοιο θα ήταν να αποδεικνύει σε όλους ακριβώς αυτή την αδυναμία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και κάτι τέτοιο δε νομίζω ότι βρίσκεται στα πλάνα του <<αξιότιμου>> Υπουργείου Παιδείας.
Κλείνοντας θα ήθελα να στείλω δύο μηνύματα.Το πρώτο είναι για τους αυριανούς υποψηφίους.Παιδιά,μην αγχώνεστε.Το λέω και το πιστεύω αυτό,αφενός επειδή δε συμμερίζομαι την άποψη ότι κρίνεται το μέλλον κανενός από τις ηλίθιες αυτές εξετάσεις κι αφετέρου επειδή δε νομίζω ότι είναι τόσο δύσκολες όσο θέλουν κάποιοι να τις παρουσιάζουν.Κάντε μαθήματα,διαβάστε πολύ,αλλά αφιερώστε χρόνο για να κάνετε και πράγματα που σας ευχαριστούν(άλλωστε αν έχετε καλή διάθεση είναι ευκολότερο να διαβάσετε).Μην φτάσετε στα όριά σας και ούτε στηριχθείτε μόνο στην προσπάθειά σας,αντίθετα εκμεταλλευτείτε και τις ικανότητες(τις σχετικές με το διάβασμα,όπως καλή μνήμη,ικανότητα εύκολης αφομοίωσης,ευρηματικότητα,ικανότητα χειρισμού του λόγου κι έφεση στην επίλυση ασκήσεων)προκειμένου να τα καταφέρετε.Μπορεί να ακούγετε ριψοκίνδυνο,αλλά πιστέψτε με είναι αποτελεσματικό.Ούτως ή άλλως,κάποια στιγμή θα αναγκαστείτε να κάνετε χρήση των ικανοτήτων αυτών,δε γίνεται να ανταπεξέρχεστε μια ζωή στις απαιτήσεις μόνο με την προσπάθεια,αφού πέρα από το ότι δε θα έχετε χρόνο για ψυχαγωγία,κάποια στιγμή οι μπαταρίες σας θα τελειώσουν κι οι εργοδότες σας θα σας <<πετάξουν>> σαν μεταχειρισμένη συσκευή.Οπότε,καλύτερα να έχετε μάθει από μικρή ηλικία να χρησιμοποιείτε τις ικανότητες αυτές και να τις αναπτύξετε ακόμα περισσότερο.Σας εύχομαι καλή τύχη και σας συμβουλεύω ποτέ να μη σκύψετε το κεφάλι και να μην απογοητευτείτε για τα μαθήματα,αφού,όσο σημαντικά κι αν είναι,δεν είναι τόσο σημαντικά όσο θέλουν όλοι να σας κάνουν να πιστέψετε.
Το δεύτερο μήνυμα είναι για τους γονείς.Αγαπητοί γονείς,δεν αμφιβάλλω στο παραμικρό ότι αγαπάτε τα παιδιά σας ούτε κι ότι θέλετε να τα βοηθήσετε να προοδεύσουν.Έχετε όμως διαλέξει λάθος τρόπο.Για να δείξετε την αγάπη σας,σταματήστε να ανησυχείτε για τα μαθήματα και να κάνετε παρατηρήσεις στα παιδιά σας,όταν οι επιδόσεις τους δεν είναι καλές.Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να συνασπιστείτε με μας και,όλοι μαζί,όπως μπορεί ο καθένας,να παλέψουμε για την κατάργηση των Πανελληνίων Εξετάσεων,του θεσμού αυτού που κατατρύχει τους Έλληνες νέους και δεν τους επιτρέπει να χαρούν μέρος της ωραιότερης περιόδου της ζωής τους.Ας καταργηθούν επιτέλους οι Πανελλήνιες...
Homo Cogitans
Και επειδή υπάρχουν πολλοί που δεν ξέρουν ή και έχουν ξεχάσει τι σημαίνει Πανελλήνιες,θεωρώ σκόπιμο να περιγράψω πώς ακριβώς τις έζησα εγώ φέτος,ως υποψήφιος.Εγώ λοιπόν,σχεδόν από παντού εισέπραττα το μήνυμα,είτε ξεκάθαρα,είτε <<από τα συμφραζόμενα>>,ότι αυτή η διαδικασία είναι μια από τις σημαντικότερες στη ζωή μου κι ότι θα καθορίσει εν πολλοίς το μέλλον μου.Ποτέ δε συμμερίστηκα την άποψη αυτή και δε διστάζω να πω τώρα,χωρίς να έχουν βγει τα αποτελέσματα,ότι όχι μόνο δεν έδωσα το 100% των δυνάμεών μου για να πετύχω,αλλά ούτε καν το 90%.Παρ'όλ'αυτά πάντα μου έκανε εντύπωση που μια τόσο ανόητη διαδικασία έχει θεοποιηθεί σε έναν τόσο μεγάλο βαθμό,ώστε να της δίνεται εξίσου μεγάλη προσοχή με άλλα,σημαντικότερα γεγονότα όπως οι εθνικές κι οι θρησκευτικές εορτές.Δυστυχώς όμως,αυτή είναι η άποψη που επιβάλλεται από τους έχοντας την εξουσία κι η οποία έχει αφομοιωθεί πλήρως από την ελληνική κοινωνία(όπως και πολλά ακόμα μάταια κι ανούσια πράγματα).
Οι Πανελλήνιες είναι μια διαδικασία που διαλύει τα περισσότερα παιδιά από κάθε άποψη.Τα διαλύει κατ'αρχήν σωματικά,αφού αφενός είναι μια διαδικασία που ταλαιπωρεί αυτόν που την υφίσταται καθώς περιορίζεται σημαντικά ο χρόνος για ξεκούραση,ενώ παράλληλα τα καθηλώνει σε μία καρέκλα,είτε αυτή είναι του σχολείου,είτε είναι του φροντιστηρίου,είτε είναι του γραφείου τους και δεν τους αφήνει ελεύθερο χρόνο για άσκηση,κάτι που θεωρείται πολυτέλεια για τους υποψηφίους.Έτσι τα σώματα ΔΕΚΑΟΧΤΑΧΡΟΝΩΝ ανθρώπων ατροφούν,βαραίνουν,πολλά αρρωσταίνουν κιόλας ενώ καταστρέφεται πλήρως η φυσική τους κατάσταση.Και ψυχολογικά όμως η ζημιά που υφίστανται τα παιδιά δεν είναι μικρότερη.Η πίεση που δέχονται από παντού είναι τόσο μεγάλη,που πολύ λίγοι είναι ικανοί να τη διαχειριστούν και να μην καταρρεύσουν.Όλοι ξαφνικά οι συγγενείς τους έχουν απαιτήσεις από αυτούς,ακόμα κι όσοι δε συμβάλλουν στο παραμικρό στην επιτυχία τους,τους μεταφέρουν το μήνυμα ότι ολόκληρη η ζωή τους θα κριθεί από τον έναν αυτό χρόνο και τους στηρίζουν μονάχα εκ του ασφαλούς.Θα έλεγε κανείς ότι η κυβέρνηση ασκεί πίεση στην κοινώνία,η κοινωνία στους γονείς,οι γονείς στους διδάσκοντες και,τέλος,όλοι μαζί στους πραγματικά ανυπεράσπιστους μαθητές.Παράλληλα συνεχώς αυξάνονται οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα περιορίζοναται,σε σημείο που,όταν κάποιος ίσως πιστέψει ότι δεν πάει άλλο,πάντα να διαψεύδεται.Έτσι οι μαθητές,όσοι διαβάζουν,μαθαίνουν να ζουν θυσιάζοντας τις επιθυμίες και τα πιστεύω τους.Αν συνυπολογίσουμε κι έναν τρίτο παράγοντα,το βάναυσο περιορισμό του χρόνου που οι νέοι δικαιωματικά διαθέτουν για ψυχαγωγία(η οποία τους δίνει <<ψυχολογική>> ενέργεια,που είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική που τους προσφέρει ο ύπνος κι η τροφή)μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε πως επιτελείται η ψυχολογική διάλυση των μαθητών,οι οποίοι φτάνουν σε ένα σημείο να αισθάνονται τύψεις για κάθε λεπτό που αφιερώνουν σε κάποια δραστηριότητα,διαφορετική από το διάβασμα.Τέλος,οι Πανελλήνιες αποτελούν και πνευματική καταστροφή για τους μαθητές.Μπορεί αυτό να φαίνεται παράξενο αφού οι μαθητές αποκτούν γνώσεις,αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό.Οι μεν μαθητές της θεωρητικής κατεύθυνσης αναγκάζονται(οι περισσότεροι)να επιδίδονται στην παπαγαλία,όχι μόνο πληροφοριών,αλλά και κειμενικών αναλύσεων,και οι δε μαθητές της θετικής και της τεχνολογικής κατεύθυνσης μετατρέπονται σταδιακά σε ανθρώπινες μηχανές,οι οποίοι μαθαίνουν να κάνουν δύσκολες ασκήσεις στη φυσική και στη χημεία,δε μαθαίνουν όμως(στην πλειοψηφία τους) και σημαντικότερα πράγματα όπως η ιστορία του τόπου τους ή πως να εκφράζονται σωστά στη γλώσσα τους.Προσφέρεται σε όλους πλήθος άχρηστων γνώσεων(π.χ.που θα χρειαστεί στον αυριανό ψυχολόγο η γνώση των λατινικών;)όχι όμως και παιδεία,το σημαντικότερο αγαθό για τον άνθρωπο,ενώ η κριτική τους ικανότητα ατονεί σε βαθμο ανυπαρξίας,κάποιες φορές.Πρέπει βέβαια να διευκρινίσω ότι είμαι αντίθετος με τη χρησιμοθηρική αντιμετώπιση της γνώσης,αλλά όταν οι γνώσεις είναι τόσο πολλές και παρ'όλ'αυτά δεν προσφέρουν στον άνθρωπο που τις κατέχει ούτε επαγγελματική αποκατάσταση,ούτε και παιδεία,τότε είναι όντως άχρηστες.
Πολλοί βέβαια είναι αυτοί που,αν και συμμερίζονται τις παραπάνω απόψεις,ισχυρίζονται ότι όλη αυτή η δύσκολη κι απάνθρωπη διαδικασία αξίζει αυτήν την ταλαιπωρία καθώς αυτά που κερδίζει αυτός που πέτυχε στις εξετάσεις είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχασε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας.Είναι όμως έτσι;Αν κρίνω από όσα βλέπω γύρω μου,όχι.Οι περισσότεροι από όσους επιτυγχάνουν στις εξετάσεις,ένα μήνα μετά έχουν ξεχάσει το 90% των γνώσεων που τους πρόσφεραν αυτή την επιτυχία,κάτι που είναι αρκετά λογικό και καταδεικνύει ολοφάνερα το σκοπό των Πανελληνίων,ο οποίος δεν είναι να αποκτήσουν οι μαθητές γνώσεις χρήσιμες για τη ζωή και το επάγγελμά τους,αλλά να τους ταλαιπωρήσει και να τους βλαψει με όλους τους τρόπους που αναφέρθηκαν παραπάνω.Επιπλέον,μια πολύ σημαντική παρενέργεια των Πανελληνίων είναι ότι,σαν οι μαθητές τελειώσουν με επιτυχία αυτο το Γολγοθά,για να εκτονωθούν υπερβαίνουν ξανά το μέτρο,αυτή τη φορά από το στάδιο της έλλειψης των (σωματικών) απολαύσεων,καταφεύγουν στο στάδιο της υπερβολής,προσπαθώντας να κάνουν κάθε μέρα για ένα διάστημα(που κρατάει συνήθως από τρεις μήνες ως κι ένα χρόνο)ότι δεν έκαναν σε ένα χρόνο.Κι εστιάζω στις σωματικές απολαύσεις,γιατί η υπερβολή σε αυτές έχει πολύ πιο δυσάρεστες συνέπειες από ότι έχει στις συναισθηματικές ή στις πνευματικές.Τέλος,αξίζει να αναφερθούμε και στο πιο μακρινό μέλλον για να εξετάσουμε και μακροπρόθεσμα αν η διαδικασία αυτή έχει θετικά αποτελέσματα για τους μαθητές.Εξασφαλίζει πράγματι την ευτυχία;Δεν νομίζω ότι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι καταφατική,τη στιγμή που η κοινωνία μας έχει φτάσει σε ένα σημείο τέτοιο,που η επιτυχία στις Πανελλήνιες σε πολλές περιπτώσεις δεν εξασφαλίζει ούτε καν εργασία.Αλλά ακόμα κι αν εξασφαλίσει εργασία,με τα σημερινά δεδομένα,και πάλι δεν μπορεί να προσφέρει σε κάποιον την ευτυχία.Αυτό που του προσφέρει είναι μια ζωή γεμάτη υποχρεώσεις,άγχος(αν και λιγότερο από αυτό που έχει κάποιος άνεργος),μια ζωή όπου μοιάζει αρκετά με αυτή του υποψηφίου,με την έννοια ότι αυτό που προάγεται είναι το μοντέλο ζωής<<ζω για να δουλεύω>>,όχι το <<δουλεύω για να ζω>>,που είναι το ορθό(αν και για αυτή την κατάσταση ευθύνονται κυρίως άλλοι παράγοντες,πέρα από τις Πανελλήνιες).Επομένως η πρόταση με την οποία εμψυχώνουν οι μεγαλύτεροι τους υποψηφίους(<<κουράσου τώρα για να ζεις άνετα στο μέλλον>>)είναι πέρα για πέρα αντίθετη προς την πραγματικότητα.Παράλληλα,μέσω της υπερεξειδίκευσης,ο άνθρωπος μηχανοποιείται και αλλοτριώνεται,κάτι που έχει και σημαντικές επιπτώσεις για το σύνολο,αφού μια κοινωνία τέτοιων ανθρώπων είναι αδύνατο να προοδεύσει σε οποιονδήποτε πέραν του υλικοτεχνικού τομέα.
Είναι λοιπόν φανερές οι άσχημες συνέπειες των Πανελληνίων εξετάσεων για την κοινωνία γενικότερα και τους μαθητές ειδικότερα.Γιατί όμως,παρ'όλ'αυτά,ο θεσμός αυτός συνεχίζει να υφίσταται;Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα πρέπει να αναζητηθεί στην απάθεια που δείχνουν οι περισσότεροι άνθρωποι απέναντι σε προβλήματα που δεν τους αφορούν(ή νομίζουν ότι δεν τους αφορούν).Οι μόνοι που πλήττονται άμεσα και φανερά απο τις Πανελλήνιες είναι οι 17χρονοι και 18χρονοι μαθητές,οι πιο πολλοί εκ των οποίων δεν έχουν καν δικαίωμα ψήφου.Αυτά τα άτομα λοιπόν δεν μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση(εκτός αν καταφύγουν σε ακραία μέτρα,όπως ομαδική αποχή από τις εξετάσεις,που είναι κάτι πολύ δύσκολο ούτως ή άλλως να συμβεί)Δυστυχώς αυτοί που έχουν τη δύναμη να αλλάξουν κάτι,οι μεγαλύτεροι,δεν το κάνουν,είτε γιατί νομίζουν ότι το πρόβλημα δεν αφορά εκείνους(1ο λάθος)οπότε δε χρειάζεται να συμβάλουν στη λύση του(2ο λάθος),είτε γιατί πιστεύουν(ένα ακόμα λάθος) ότι αυτή η διαδικασία ωφελεί τα παιδιά περισσότερο από ότι τα πλήττει.Έτσι έχει επιβιώσει τόσα χρόνια αυτός ο ανόητος κι ανούσιος θεσμός.
Αυτό που πρέπει άμεσα να γίνει είναι να αντιληφθούν αυτοί που έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα ότι αυτός ο θεσμός είναι πολύ επιζήμιος για το σύνολο της χώρας,αφού παράγει πολίτες που είναι ανίκανοι να την οδηγήσουν στην πρόοδο και αποσκοπούν μόνο στο οικονομικό συμφέρον,και να κινητοποιηθούν για να καταργηθεί.Όσο πιο σύντομα γίνει αυτό,τόσο πιο ωφέλιμο θα είναι για το εκπαιδευτικό μας σύστημα.Μια καλή πρώτη κίνηση προς αυτήν την κατεύθυνση θα ήταν οι γονείς να σταματήσουν να στηρίζουν τον ανούσιο θεσμό παρέχοντας στα παιδιά τους εξωσχολική βοήθεια,αφού καλύτερος τρόπος για να αναδειχθεί το πόσο ανόητος είναι ο θεσμός των Πανελληνίων είναι να δούμε ποια θα ήταν τα αποτελέσματα των μαθητών,αν αυτοί δεν είχαν βοήθεια εκτός σχολείου,αφού έτσι θα γινόταν φανερό τοις πάσι από τα αποτεέσματα των μαθητών στις εξετάσεις ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας ζητάει από τους μαθητές να έχουν γνώσεις,τις οποίες δεν είναι το ίδιο σε θέση να τους προσφέρει.Επομένως ο μόνος λόγος να συνεχίσει να υφίσταται ο θεσμός των Πανελληνίων εξετάσεων μετά από κάτι τέτοιο θα ήταν να αποδεικνύει σε όλους ακριβώς αυτή την αδυναμία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και κάτι τέτοιο δε νομίζω ότι βρίσκεται στα πλάνα του <<αξιότιμου>> Υπουργείου Παιδείας.
Κλείνοντας θα ήθελα να στείλω δύο μηνύματα.Το πρώτο είναι για τους αυριανούς υποψηφίους.Παιδιά,μην αγχώνεστε.Το λέω και το πιστεύω αυτό,αφενός επειδή δε συμμερίζομαι την άποψη ότι κρίνεται το μέλλον κανενός από τις ηλίθιες αυτές εξετάσεις κι αφετέρου επειδή δε νομίζω ότι είναι τόσο δύσκολες όσο θέλουν κάποιοι να τις παρουσιάζουν.Κάντε μαθήματα,διαβάστε πολύ,αλλά αφιερώστε χρόνο για να κάνετε και πράγματα που σας ευχαριστούν(άλλωστε αν έχετε καλή διάθεση είναι ευκολότερο να διαβάσετε).Μην φτάσετε στα όριά σας και ούτε στηριχθείτε μόνο στην προσπάθειά σας,αντίθετα εκμεταλλευτείτε και τις ικανότητες(τις σχετικές με το διάβασμα,όπως καλή μνήμη,ικανότητα εύκολης αφομοίωσης,ευρηματικότητα,ικανότητα χειρισμού του λόγου κι έφεση στην επίλυση ασκήσεων)προκειμένου να τα καταφέρετε.Μπορεί να ακούγετε ριψοκίνδυνο,αλλά πιστέψτε με είναι αποτελεσματικό.Ούτως ή άλλως,κάποια στιγμή θα αναγκαστείτε να κάνετε χρήση των ικανοτήτων αυτών,δε γίνεται να ανταπεξέρχεστε μια ζωή στις απαιτήσεις μόνο με την προσπάθεια,αφού πέρα από το ότι δε θα έχετε χρόνο για ψυχαγωγία,κάποια στιγμή οι μπαταρίες σας θα τελειώσουν κι οι εργοδότες σας θα σας <<πετάξουν>> σαν μεταχειρισμένη συσκευή.Οπότε,καλύτερα να έχετε μάθει από μικρή ηλικία να χρησιμοποιείτε τις ικανότητες αυτές και να τις αναπτύξετε ακόμα περισσότερο.Σας εύχομαι καλή τύχη και σας συμβουλεύω ποτέ να μη σκύψετε το κεφάλι και να μην απογοητευτείτε για τα μαθήματα,αφού,όσο σημαντικά κι αν είναι,δεν είναι τόσο σημαντικά όσο θέλουν όλοι να σας κάνουν να πιστέψετε.
Το δεύτερο μήνυμα είναι για τους γονείς.Αγαπητοί γονείς,δεν αμφιβάλλω στο παραμικρό ότι αγαπάτε τα παιδιά σας ούτε κι ότι θέλετε να τα βοηθήσετε να προοδεύσουν.Έχετε όμως διαλέξει λάθος τρόπο.Για να δείξετε την αγάπη σας,σταματήστε να ανησυχείτε για τα μαθήματα και να κάνετε παρατηρήσεις στα παιδιά σας,όταν οι επιδόσεις τους δεν είναι καλές.Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να συνασπιστείτε με μας και,όλοι μαζί,όπως μπορεί ο καθένας,να παλέψουμε για την κατάργηση των Πανελληνίων Εξετάσεων,του θεσμού αυτού που κατατρύχει τους Έλληνες νέους και δεν τους επιτρέπει να χαρούν μέρος της ωραιότερης περιόδου της ζωής τους.Ας καταργηθούν επιτέλους οι Πανελλήνιες...
Homo Cogitans
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου